Από τις πρώτες στιγμές μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Ε. Κορκονέα στις 6 Δεκέμβρη και το ξέσπασμα των πρώτων συγκρούσεων στους δρόμους των Εξαρχείων, καταλαμβάνεται το Πολυτεχνείο και μετατρέπεται σε εστία για την εκδήλωση της κοινωνικής οργής. Αποτελώντας έναν χώρο ιστορικά και συμβολικά καταγεγραμμένο στη ζωντανή μνήμη των εξεγερμένων και μεγάλου κομματιού της κοινωνίας ως σημείο αναφοράς του αγώνα ενάντια στην Εξουσία, τόσο στους καιρούς της δικτατορίας όσο και της μεταπολίτευσης και της σύγχρονης ολοκληρωτικής δημοκρατίας, στο Πολυτεχνείο συσπειρώνονται αυθόρμητα, πολλές εκατοντάδες ανθρώπων: συντρόφων, νεολαίων και εργαζομένων, ανέργων, μαθητών, μεταναστών, φοιτητών…
Οι οδομαχίες που ξεκινούν με τις δυνάμεις καταστολής, τα πύρινα οδοφράγματα που στήνονται στους γύρω δρόμους γίνονται η σπίθα μιας εξέγερσης που εξαπλώνεται με αυθόρμητες πορείες στην πόλη, την κατάληψη της ΑΣΟΕΕ και της Νομικής, τις επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους στο κέντρο και γειτονιές της Αθήνας και στις περισσότερες πόλεις της χώρας. Τις επόμενες μέρες, με συγκρουσιακές διαδηλώσεις που συνοδεύονται από επιθέσεις σε τράπεζες, υπουργεία και πολυκαταστήματα, με καταλήψεις σχολείων και δημοσίων κτιρίων, πολιορκίες και επιθέσεις νεολαίων σε αστυνομικά τμήματα, στις διμοιρίες που φρουρούν τις φυλακές Κορυδαλλού και στη Βουλή, γενικεύεται η εξέγερση. Η εξέγερση που ξέσπασε με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και πυροδοτήθηκε από την άμεση αντίδραση εκατοντάδων συντρόφων στην δολοφονική βία του κράτους, φτάνοντας να εμπνεύσει δυναμικές κινήσεις αλληλεγγύης πέρα από τα σύνορα, σε όλο τον κόσμο.
Αυτή η εξέγερση που σοβούσε μέσα στις συνθήκες της γενικευμένης επίθεσης του κράτους και των αφεντικών στην κοινωνία, στον καθημερινό θάνατο της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας που επιφυλάσσουν για τους καταπιεσμένους οι εντεινόμενοι αποκλεισμοί, η φτώχεια, η εκμετάλλευση, η καταστολή και ο έλεγχος. Αυτή η εξέγερση που ``προετοιμαζόταν`` επίμονα, ακόμα και στους πιο σκοτεινούς καιρούς κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας, μέσα από κάθε μικρή ή μεγάλη χειρονομία αντίστασης στα κυρίαρχα προτάγματα της υποταγής και της παραίτησης, κρατώντας ανοιχτό το δρόμο για τη συνάντηση πολλών περισσότερων στους δρόμους της εξέγερσης, όπως τελικά συνέβη.
Μέσα σε αυτή την εκρηκτική κοινωνική πραγματικότητα, το κατειλημμένο Πολυτεχνείο λειτούργησε ως σημείο της κατά μέτωπο αντιπαράθεσης με το κράτος, σε όλες τις μορφές και με όλα τα δυνατά μέσα, μέσα από αλλεπάλληλα συγκρουσιακά γεγονότα που πυρπολούν την τάξη και την ασφάλεια των αφεντικών και θρυμματίζουν την πλαστή εικόνα της συναίνεσης στους δολοφονικούς σχεδιασμούς τους. Λειτούργησε ως χώρος συνάντησης και ζύμωσης ανάμεσα σε εξεγερμένα πολιτικά και κοινωνικά υποκείμενα μέσα από τις συνελεύσεις του και την καθημερινή παρουσία ενός πλήθους εξεγερμένων στην κατάληψη, ως χώρος αντιπληροφόρησης μέσα από κείμενα και αφίσες, με τη λειτουργία ιστοσελίδας, ραδιοφωνικού σταθμού και μικροφωνικής. Αλλά και ως χώρος για την ανάληψη πρωτοβουλιών αντίστασης, όπως το κάλεσμα της συνέλευσης του Πολυτεχνείου για παγκόσμια ημέρα δράσης στις 20 Δεκέμβρη –μία κίνηση που είχε σαν αποτέλεσμα συντονισμένες κινητοποιήσεις σε περισσότερες από 50 πόλεις του εξωτερικού, και στο πλαίσιο της οποίας η κατάληψη του Πολυτεχνείου κάλεσε συγκέντρωση στον τόπο δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου-, η διοργάνωση συναυλίας αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης στους αιχμαλώτους της εξέγερσης, στις 22 Δεκέμβρη στο χώρο της κατάληψης, το κάλεσμα στην πορεία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες, η οποία είχε καλεστεί στις 24 Δεκέμβρη από συντρόφους-ισσες μετά από ανοιχτή συνέλευση στο κατειλημμένο κτήριο της ΓΣΕΕ
Ως σταθερό σημείο, για 18 ημέρες, της εξέγερσης που πλάτιασε, το κατειλημμένο Πολυτεχνείο αποτέλεσε ένα διαρκές κάλεσμα ανυποταξίας προς τους αντισεκόμενους όλου του κόσμου και ένα διαρκές νεύμα αλληλεγγύης προς τους αιχμαλώτους που μέσα από αυτό τον αγώνα βρέθηκαν στα χέρια του κράτους. Έγινε ένα κύτταρο για τη διάχυση των προταγμάτων της αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων, της αυτοοργάνωσής τους και της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης με στόχο τον κόσμο της εξουσίας, τους μηχανισμούς και τα σύμβολά του. Προταγμάτων που διαμόρφωσαν το έδαφος για τη συνάντηση των κολασμένων στους δρόμους της εξέγερσης, που όπλισαν τις συνειδήσεις, και που, ίσως για πρώτη φορά, έγιναν σε τόσο μεγάλο βαθμό οικειοποιήσιμα από πλήθος εκμεταλλευόμενων ανθρώπων, διαφορετικών ηλικιών και εθνικοτήτων, με τους οποίους αναρχικοί και αντιεξουσιαστές μοιραστήκαμε τα ίδια συνθήματα απέναντι στην αστυνομία, τον ίδιο λόγο, τις ίδιες πρακτικές, την ίδια οργή απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας, και πολλές φορές το ίδιο όραμα για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
Γι` αυτό το λόγο, η καταστολή δεν εκφράστηκε μόνο με την ωμή βία, τους ξυλοδαρμούς, τις συλλήψεις και τις προφυλακίσεις διαδηλωτών, αλλά και με μία σφοδρή ιδεολογική επίθεση από το σύνολο του πολιτικού συστήματος –που είδε τα θεμέλιά του να τρίζουν όταν η καταστολή, στην οποία βασίζεται, όχι μόνο δεν στάθηκε ικανή να συγκρατήσει το κύμα της εξέγερσης αλλά έγινε η αιτία που το πυροδότησε. Μια επίθεση με επιλεκτική στόχευση στους αναρχικούς, ως πολιτικό και αδιαμοσολάβητο κομμάτι των εξεγερμένων, ακριβώς εξαιτίας της απήχησης της δράσης και του λόγου τους, και της επικινδυνότητας που έχει για το κράτος η συνάντησή τους με ένα πλήθος καταπιεσμένων. Σ`αυτό το πλαίσιο, υπήρξε υστερική προσπάθεια διαχωρισμού των εξεγερμένων σε ``καλούς μαθητές`` από τη μία ``κουκουλοφόρους`` ή ``μετανάστες-πλιατσικολόγους`` από την άλλη, μαζί με τα γνωστά παραμύθια περί προβοκατόρων, ώστε να χειραγωγηθεί η οργή για την κρατική δολοφονία, να εκτονωθεί η κοινωνική έκρηξη, να εγκληματοποιηθούν, να απομονωθούν και να χτυπηθούν τα σταθερά σημεία αναφοράς της εξέγερσης. [Πρόκειται εξ`άλλου για την ίδια ρητορική που όπλισε το χέρι του δολοφόνου Ε. Κορκονέα, η οποία αναγνωρίζει συγκεκριμένους πολιτικούς-κοινωνικούς χώρους και ανθρώπους ως ``εσωτερικό εχθρό`` πάνω στον οποίο θα πρέπει να εξαντληθεί η κρατική βία.]
Σ`αυτή την προσπάθεια από μεριάς του κράτους εντάχθηκε και η συνεχής στοχοποίηση και συκοφάντηση της κατάληψης του Πολυτεχνείου, μέσα από συνεχείς δηλώσεις πολιτικών και τη λασπολογία των ΜΜΕ, και η οποία έφτασε μέχρι την άρση του ασύλου και την απειλή εισβολής της αστυνομίας, παρακάμπτοντας τις πανεπιστημιακές αρχές, μετά τις πολύωρες συγκρούσεις του Σαββάτου 20 Δεκέμβρη, με στόχο να καταπνίξουν την εξέγερση χτυπώντας έναν από τους χώρους από όπου ξεκίνησε. Σχεδιασμοί που ανατράπηκαν από την άρνηση των καταληψιών να υπακούσουν σε οποιοδήποτε τελεσίγραφο, την αποφασιστικότητά τους να υπερασπιστούν αυτόν τον πολιτικό και κοινωνικό χώρο–κομμάτι της εξέγερσης, το ανοιχτό κάλεσμά τους σε συσπείρωση στο χώρο του Πολυτεχνείου και τη διεξαγωγή της προγραμματισμένης συναυλίας αλληλεγγύης στους κρατούμενους στις 22/12 που συγκέντρωσε πλήθος αγωνιζόμενων στο χώρο της κατάληψης. Οι απειλές για εισβολή επανήλθαν εντονότερες αυτή τη φορά στις 23 Δεκέμβρη, όταν ενώ διεξαγόταν η συνέλευση της κατάληψης με θέμα την ολοκλήρωση του εγχειρήματος, μεταφέρθηκε από πολιτικούς και πανεπιστημιακούς παράγοντες η απαίτηση του υπουργείου Εσωτερικών για άμεση αποχώρηση των καταληψιών από το χώρο, αλλιώς θα γινόταν εισβολή της αστυνομίας. Η απάντηση των καταληψιών ήταν ότι το Πολυτεχνείο δεν ανήκει ούτε στο υπουργείο ούτε στην αστυνομία για να τους το παραδώσουν, αλλά στους αγωνιζόμενους που αποφασίζουν μόνο με κινηματικά κριτήρια και δεν δέχονται εκβιασμούς και τελεσίγραφα από τους δολοφόνους. Έτσι η κατάληψη παρατάθηκε για μια ακόμη ημέρα, καλώντας παράλληλα στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο Μοναστηράκι σε αλληλεγγύη με τους συλληφθέντες.
Καμία κατασταλτική μεθόδευση, καμία ιδεολογική επίθεση δεν στάθηκε και δεν θα σταθεί ικανή να εκβιάσει την επιστροφή στην ``ομαλότητα``, να επιβάλει την κοινωνική και ταξική ειρήνη. Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο! Το ξεπέρασμα του φόβου, της εξατομίκευσης και των κυρίαρχων διαχωρισμών ανάμεσα στους καταπιεσμένους οδήγησαν χιλιάδες νεολαίους, άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, μετανάστες και πρόσφυγες, άνεργους και εργάτες να σταθούν πλάι-πλάι στους δρόμους και τα οδοφράγματα ενάντια στους δυνάστες της ζωής, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας όλων μας. Και αυτή είναι μια πραγματικότητα που μέσα από τις φλόγες φωτίζει το μέλλον της εξέγερσης, την όξυνση και το βάθεμά της, μέχρι την καθολική ανατροπή του κόσμου των αφεντικών.
Γιατί φωνάξαμε με όλους τους τρόπους ότι αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη, του Μιχάλη Καλτεζά, του Κάρλο Τζουλιάνι, του Χριστόφορου Μαρίνου, του Μιχάλη Πρέκα, της Μαρίας Κουλούρη και όλων των συντρόφων που δολοφονήθηκαν από τους ένστολους φονιάδες του κράτους, δεν είναι όμως μέρες που ανήκουν στο θάνατο αλλά στη ΖΩΗ! Στη ζωή που αναπνέει στους αγώνες, στα οδοφράγματα, στην εξέγερση που συνεχίζεται.
Ολοκληρώνοντας μετά από 18 ημέρες την κατάληψη του Πολυτεχνείου, στέλνουμε τους πιο θερμούς χαιρετισμούς αλληλεγγύης σε όλες και όλους που με τον τρόπο τους έγιναν κομμάτια αυτής της εξέγερσης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Νότιας και της Βόρειας Αμερικής, της Ασίας και στην Αυστραλία. Σε όλους αυτούς που συναντηθήκαμε και θα παραμείνουμε μαζί, αγωνιζόμενοι για την απελευθέρωση των κρατούμενων της εξέγερσης, αλλά και για τη συνέχισή της μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση. Για έναν κόσμο χωρίς αφεντικά και δούλους, αστυνομίες και στρατούς, φυλακές και σύνορα.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ – ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ!
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Καλούμε στην ανοιχτή συνέλευση που θα πραγματοποιηθεί
το Σάββατο 27 Δεκέμβρη, στις 4μμ στο Πολυτεχνείο, για την οργάνωση της αλληλεγγύης στους συλληφθέντες η οποία έχει καλεστεί από συντρόφους-ισσες
συνέλευσης που έγινε στην κατειλημμένη ΓΣΕΕ
Κατάληψη Πολυτεχνείου
24/12/08
ΥΓ. Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΘΑ ΛΗΞΕΙ ΣΤΙΣ 12 ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ
ΤΗΣ 24ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008
ANNOUNCEMENT BY THE POLYTECHNIC OCCUPATION
Immediately after the murder of Alexandros Grigoropoulos by the special police guard Ep. Korkoneas and the first clashes in the streets of Exarchia, the Polytechnic university gets occupied and is turned into a focus for the expression of social rage. Being a space historically and symbolically connected in the living memory of the rebels and of a big part of society with the struggle against Authority -from the period of dictatorship until today’s modern totalitarian democracy-, the Polytechnic becomes the place where hundreds of people gather spontaneously: comrades, youth and workers, jobless, pupils, immigrants, students…
The fights with the forces of repression and the flaming barricades in the surrounding streets become the spark of a revolt that spreads with spontaneous demonstrations in the city, the occupation of the Economics University and the Law School, with attacks against state and capitalist targets in the centre and neighborhoods of Athens and in most cities of the country.
The following days, with demonstrations of thousands of people ending up in riots and attacks against banks, ministries and big department stores, with occupations of schools and public buildings, with young children besieging and assaulting police stations, the riot police guarding Koridallos prison and the Parliament, the revolt becomes generalized; this revolt that was triggered by the murder of A. Grigoropoulos and exploded by the immediate reaction of hundreds of comrades to that event of the widespread state violence, inspiring actions of rage and solidarity beyond the borders, all over the world.
This revolt that was simmering in the conditions of a generalized attack by the state and the bosses against society, growing in the reality of the everyday death of freedom and dignity that is reserved for the oppressed people by the increasing exclusion, poverty, exploitation, repression and control. This revolt that was persistently being “prepared”, even in the darkest times of state and fascist terrorism, through every small or big gesture of resistance against submission and surrender, keeping open the way for many more people to meet in the streets of revolt, just like it happened these days.
In this explosive social reality, the occupied Polytechnic became a point of reference for a direct confrontation with the state, in all forms and with all possible means, through consecutive insurrectionary events that burned down the order and security of the bosses, smashing the fake image of social consent to their murderous intentions. It became a place where rebellious social and political subjects met and influenced each other, through the general assemblies and the daily presence in the occupation. It functioned as a base for counter-information, through communiqués and posters, its blog and radio station, and with the PA system sending the messages and the news of the ongoing revolt. And it also gave life to political initiatives of resistance, like the call made by the Polytechnic occupation assembly for a global day of action in the 20th of December –which resulted in coordinated mobilizations in more than 50 cities in different countries, and in which the Polytechnic occupiers participated by calling for a gathering in the place where A. Grigoropoulos was murdered-, like the concert held in the 22nd of December for solidarity and financial support to the hostages of the revolt, and the call for participation in the prisoner solidarity demonstration that was organized by comrades who took part in the open assembly of the occupied GSEE (General Workers’ Confederation).
As a stable, for 18 days, point of the revolt that expanded, the occupied Polytechnic was a continuous call of insubordination to the people resisting all over the world, and a permanent sign of solidarity to the hostages taken by the state from within this struggle.
It became the territory we used in order to diffuse the message of solidarity between the oppressed, of self-organisation and of a social and class counter-attack against the world of Authority, its mechanisms and its symbols. These elements and values of the struggle created the ground for the oppressed to meet in rebellion, armed our consciences and, for the first time maybe, became so widely impropriated by so many people of different age and different nationalities; people with whom anarchists and anti-authoritarians shared the same slogans against the police, the same words, the same practices of struggle, the same rage against those who are looting our lives, and, many times, the same vision for a world of freedom, equality and solidarity.
For this reason, repression was not only expressed in the form of police brutality, arrests and imprisonment of demonstrators, but also with an intense ideological attack launched by all sides of the political system which saw its foundations trembling when repression, in which it is based, not only was unable to restrain the waves of revolt, but, contrary, it was the one that caused them in the first place.
This ideological attack selectively targeted anarchists, as a political and not mediated part of the revolted, exactly because of the impact their words and actions had, and because of the danger that is presented for the state when they communicate and coordinate with the thousands of the oppressed.
In this context, there was an hysterical effort to divide the revolted in “good pupils” on one hand, “evil hooded anarchists – ‘koukouloforoi’” or “immigrant-looters” on the other, as well as the good old myth about provocateurs, in order to manipulate the anger for the assassination, to exhaust the social explosion, to criminalize, isolate and crush the steady points of reference of this revolt.
[This is, by the way, the same rhetoric of repression that led to the murder of A. Grigoropoulos, as it is responsible for recognizing specific political-social milieus, spaces and people as the “internal enemy” on which state violence should be “legitimately” enforced.]
In this effort made by the state, the continuous targeting of the Polytechnic was included on a daily basis, with statements made by politicians and a slandering campaign by the mass media. After the hours of clashes in Exarchia and around the Polytechnic during the night of December 20, the state, in the face of the public prosecutor, threatened to proceed to a police raid, after suspending the academic asylum in the campus, despite the disagreement of the university authorities, in order to suppress the revolt by attacking one of the first places where it had started.
Their intentions were defeated because of the refusal of the occupiers to obey to any ultimatum, their decisiveness to defend this political and social territory as a part of the revolt, their open call to people to come and support the occupation with their presence and by proceeding to the planned prisoner solidarity gig in the 22th of December which gathered hundreds of people in the Polytechnic.
The threats for an immediate eviction returned stronger the following day, December 23, when, while the assembly was discussing the end of the occupation, we were informed by political and academic figures that the ministry of Interior and the police are demanding our immediate exit from the campus otherwise the cops would invade. The reply of the occupiers was that the Polytechnic does not belong either to the ministry either to police for us to surrender to them; it belongs to the people of the struggle who decide on what to do based exclusively on criteria of the movement and do not accept blackmails and ultimatums by the assassins. This way the Polytechnic occupation was prolonged for one more day, and called to the demo which was realized in the center of Athens for solidarity with the arrested.
No repressive project and no ideological attack managed or will manage to blackmail the return to normality and to impose social and class pacification. Nothing is the same any more! The surpassing of fear, of isolation and of the dominant social divisions, led thousands of young people, together with women and men of every age, refugees and migrants, workers and jobless to stand together in the streets and behind barricades fighting the tyrants of our life, our dignity and freedom. And this is a reality lighting with its flames the future of revolt, both its intensification and deepening, until the absolute subversion of the world of the bosses.
Because we shouted in all ways that those days belong to Alexis, to Michalis Kaltezas, to Carlo Giuliani, to Christoforos Marinos, to Michalis Prekas, to Maria Koulouri and to all comrades murdered by the uniformed assassins of the state; they aren’t though days that belong to death, but to LIFE! To life that blossoms in the struggles, in the barricades, in the revolt that continues.
Ending the Polytechnic occupation after 18 days, we send our warmest solidarity to all people who became part of this revolt in their many ways, not only in Greece but also in numerous countries of Europe, of South and North America, Asia and Australia-N.Zealand. To all those with whom we met and we will stay together, fighting for the liberation of the prisoners of this revolt, but also for its continuing until global social liberation. For a world without masters and slaves, without police and armies, without borders and prisons.
DEATH TO THE STATE – LONG LIVE ANARCHY!
IMMEDIATE RELEASE OF ALL THE ARRESTED IN THE REVOLT!
THE STRUGGLE CONTINUES!
- We call to the open assembly that will take place in the Polytechnic, on Saturday, December 27 at 16.00, concerning the organization of solidarity to the arrested, which was called by comrades in the assembly of the occupied GSEE.
The Polytechnic Occupation
12/24/08
The fights with the forces of repression and the flaming barricades in the surrounding streets become the spark of a revolt that spreads with spontaneous demonstrations in the city, the occupation of the Economics University and the Law School, with attacks against state and capitalist targets in the centre and neighborhoods of Athens and in most cities of the country.
The following days, with demonstrations of thousands of people ending up in riots and attacks against banks, ministries and big department stores, with occupations of schools and public buildings, with young children besieging and assaulting police stations, the riot police guarding Koridallos prison and the Parliament, the revolt becomes generalized; this revolt that was triggered by the murder of A. Grigoropoulos and exploded by the immediate reaction of hundreds of comrades to that event of the widespread state violence, inspiring actions of rage and solidarity beyond the borders, all over the world.
This revolt that was simmering in the conditions of a generalized attack by the state and the bosses against society, growing in the reality of the everyday death of freedom and dignity that is reserved for the oppressed people by the increasing exclusion, poverty, exploitation, repression and control. This revolt that was persistently being “prepared”, even in the darkest times of state and fascist terrorism, through every small or big gesture of resistance against submission and surrender, keeping open the way for many more people to meet in the streets of revolt, just like it happened these days.
In this explosive social reality, the occupied Polytechnic became a point of reference for a direct confrontation with the state, in all forms and with all possible means, through consecutive insurrectionary events that burned down the order and security of the bosses, smashing the fake image of social consent to their murderous intentions. It became a place where rebellious social and political subjects met and influenced each other, through the general assemblies and the daily presence in the occupation. It functioned as a base for counter-information, through communiqués and posters, its blog and radio station, and with the PA system sending the messages and the news of the ongoing revolt. And it also gave life to political initiatives of resistance, like the call made by the Polytechnic occupation assembly for a global day of action in the 20th of December –which resulted in coordinated mobilizations in more than 50 cities in different countries, and in which the Polytechnic occupiers participated by calling for a gathering in the place where A. Grigoropoulos was murdered-, like the concert held in the 22nd of December for solidarity and financial support to the hostages of the revolt, and the call for participation in the prisoner solidarity demonstration that was organized by comrades who took part in the open assembly of the occupied GSEE (General Workers’ Confederation).
As a stable, for 18 days, point of the revolt that expanded, the occupied Polytechnic was a continuous call of insubordination to the people resisting all over the world, and a permanent sign of solidarity to the hostages taken by the state from within this struggle.
It became the territory we used in order to diffuse the message of solidarity between the oppressed, of self-organisation and of a social and class counter-attack against the world of Authority, its mechanisms and its symbols. These elements and values of the struggle created the ground for the oppressed to meet in rebellion, armed our consciences and, for the first time maybe, became so widely impropriated by so many people of different age and different nationalities; people with whom anarchists and anti-authoritarians shared the same slogans against the police, the same words, the same practices of struggle, the same rage against those who are looting our lives, and, many times, the same vision for a world of freedom, equality and solidarity.
For this reason, repression was not only expressed in the form of police brutality, arrests and imprisonment of demonstrators, but also with an intense ideological attack launched by all sides of the political system which saw its foundations trembling when repression, in which it is based, not only was unable to restrain the waves of revolt, but, contrary, it was the one that caused them in the first place.
This ideological attack selectively targeted anarchists, as a political and not mediated part of the revolted, exactly because of the impact their words and actions had, and because of the danger that is presented for the state when they communicate and coordinate with the thousands of the oppressed.
In this context, there was an hysterical effort to divide the revolted in “good pupils” on one hand, “evil hooded anarchists – ‘koukouloforoi’” or “immigrant-looters” on the other, as well as the good old myth about provocateurs, in order to manipulate the anger for the assassination, to exhaust the social explosion, to criminalize, isolate and crush the steady points of reference of this revolt.
[This is, by the way, the same rhetoric of repression that led to the murder of A. Grigoropoulos, as it is responsible for recognizing specific political-social milieus, spaces and people as the “internal enemy” on which state violence should be “legitimately” enforced.]
In this effort made by the state, the continuous targeting of the Polytechnic was included on a daily basis, with statements made by politicians and a slandering campaign by the mass media. After the hours of clashes in Exarchia and around the Polytechnic during the night of December 20, the state, in the face of the public prosecutor, threatened to proceed to a police raid, after suspending the academic asylum in the campus, despite the disagreement of the university authorities, in order to suppress the revolt by attacking one of the first places where it had started.
Their intentions were defeated because of the refusal of the occupiers to obey to any ultimatum, their decisiveness to defend this political and social territory as a part of the revolt, their open call to people to come and support the occupation with their presence and by proceeding to the planned prisoner solidarity gig in the 22th of December which gathered hundreds of people in the Polytechnic.
The threats for an immediate eviction returned stronger the following day, December 23, when, while the assembly was discussing the end of the occupation, we were informed by political and academic figures that the ministry of Interior and the police are demanding our immediate exit from the campus otherwise the cops would invade. The reply of the occupiers was that the Polytechnic does not belong either to the ministry either to police for us to surrender to them; it belongs to the people of the struggle who decide on what to do based exclusively on criteria of the movement and do not accept blackmails and ultimatums by the assassins. This way the Polytechnic occupation was prolonged for one more day, and called to the demo which was realized in the center of Athens for solidarity with the arrested.
No repressive project and no ideological attack managed or will manage to blackmail the return to normality and to impose social and class pacification. Nothing is the same any more! The surpassing of fear, of isolation and of the dominant social divisions, led thousands of young people, together with women and men of every age, refugees and migrants, workers and jobless to stand together in the streets and behind barricades fighting the tyrants of our life, our dignity and freedom. And this is a reality lighting with its flames the future of revolt, both its intensification and deepening, until the absolute subversion of the world of the bosses.
Because we shouted in all ways that those days belong to Alexis, to Michalis Kaltezas, to Carlo Giuliani, to Christoforos Marinos, to Michalis Prekas, to Maria Koulouri and to all comrades murdered by the uniformed assassins of the state; they aren’t though days that belong to death, but to LIFE! To life that blossoms in the struggles, in the barricades, in the revolt that continues.
Ending the Polytechnic occupation after 18 days, we send our warmest solidarity to all people who became part of this revolt in their many ways, not only in Greece but also in numerous countries of Europe, of South and North America, Asia and Australia-N.Zealand. To all those with whom we met and we will stay together, fighting for the liberation of the prisoners of this revolt, but also for its continuing until global social liberation. For a world without masters and slaves, without police and armies, without borders and prisons.
DEATH TO THE STATE – LONG LIVE ANARCHY!
IMMEDIATE RELEASE OF ALL THE ARRESTED IN THE REVOLT!
THE STRUGGLE CONTINUES!
- We call to the open assembly that will take place in the Polytechnic, on Saturday, December 27 at 16.00, concerning the organization of solidarity to the arrested, which was called by comrades in the assembly of the occupied GSEE.
The Polytechnic Occupation
12/24/08
Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ενώ διεξαγόταν συνέλευση στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο σχετικά με την ολοκλήρωση του εγχειρήματος της κατάληψης, με κριτήρια ου αφορούν τον αγώνα και τους τρόπους συνέχισής του, προστέθηκε ένα ακόμα στοιχείο: Η απαίτηση του υπουργείου Εσωτερικών και της αστυνομίας, η οποία μας μεταφέρθηκε από πλήθος πολιτικών και πανεπιστημιακών παραγόντων, να αποχωρήσουμε άμεσα, διαφορετικά θα γίνει εισβολή της αστυνομίας.
Με βάση και αυτό το νέο στοιχείο, η απάντηση των καταληψιών που παραμένουν στο χώρο είναι ότι το Πολυτεχνείο δεν ανήκει στο υπουργείο Εσωτερικών και στην αστυνομία, δηλαδή στους δολοφόνους του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τόσων άλλων ανθρώπων, για να τους το παραδώσουμε.
Το Πολυτεχνείο ανήκει στους αγωνιζόμενους και θα αποχωρήσουμε από αυτό όταν το αποφασίσουμε εμείς, όχι με εκβιασμούς και τελεσίγραφα, αλλά αποκλειστικά και μόνο με κινηματικά κριτήρια, με κριτήρια του κοινωνικού αγώνα.
NO PASARAN!
- Καλούμε στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους της εξέγερσης αύριο 24 Δεκέμβρη στις 4μμ στο Μοναστηράκι, η οποία καλείται από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που συμμετείχαν στην ανοιχτή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 21/12 μέσα στο κατειλημμένο κτήριο της ΓΣΕΕ, με θέμα την οργάνωση της αλληλεγγύης προς τους συλληφθέντες.
- Προσυγκέντρωση: 3μμ στο Πολυτεχνείο, στην πύλη της Στουρνάρη.
- Καλούμε σε συνέλευση στο κατειλημμένο πολυτεχνείο στις 8μμ
Κατάληψη Πολυτεχνείου
23/12/08
Με βάση και αυτό το νέο στοιχείο, η απάντηση των καταληψιών που παραμένουν στο χώρο είναι ότι το Πολυτεχνείο δεν ανήκει στο υπουργείο Εσωτερικών και στην αστυνομία, δηλαδή στους δολοφόνους του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τόσων άλλων ανθρώπων, για να τους το παραδώσουμε.
Το Πολυτεχνείο ανήκει στους αγωνιζόμενους και θα αποχωρήσουμε από αυτό όταν το αποφασίσουμε εμείς, όχι με εκβιασμούς και τελεσίγραφα, αλλά αποκλειστικά και μόνο με κινηματικά κριτήρια, με κριτήρια του κοινωνικού αγώνα.
NO PASARAN!
- Καλούμε στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους της εξέγερσης αύριο 24 Δεκέμβρη στις 4μμ στο Μοναστηράκι, η οποία καλείται από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που συμμετείχαν στην ανοιχτή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 21/12 μέσα στο κατειλημμένο κτήριο της ΓΣΕΕ, με θέμα την οργάνωση της αλληλεγγύης προς τους συλληφθέντες.
- Προσυγκέντρωση: 3μμ στο Πολυτεχνείο, στην πύλη της Στουρνάρη.
- Καλούμε σε συνέλευση στο κατειλημμένο πολυτεχνείο στις 8μμ
Κατάληψη Πολυτεχνείου
23/12/08
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008
Έκτακτη ανακοίνωση της κατάληψης του Πολυτεχνείου
Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ!
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ
ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΡΟΝΥΧΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ!
Κατάληψη Πολυτεχνείου
21/12/08
Από το Σάββατο 20 Δεκέμβρη το βράδυ και μετά τις συγκρούσεις στο χώρο του Πολυτεχνείου (μία από τις δεκάδες μαζικές συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομίας που ακολούθησαν τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου), μια έντονη παραφιλολογία άρχισε να πλανάται πάνω από το χώρο της κατάληψης του ΕΜΠ.
Συνεχείς πληροφορίες για εισβολή της αστυνομίας στο χώρο του κατειλημμένου Πολυτεχνείου, σε συνδυασμό με τις στρατηγικές κινήσεις των ΜΑΤ την ώρα των συγκρούσεων, προέλεγαν το προφανές. Η αστυνομία σχεδιάζει να εφορμήσει στην κατάληψη. Παρακάμπτοντας την πρυτανεία, και προσφέροντας τη ``γη και το νερό`` του Πολυτεχνείου στην εισαγγελία, την αστυνομία και το υπουργείο εσωτερικών, διαμήνυσαν έμμεσα αλλά με σαφήνεια, με απειλές και εκβιασμούς, ότι μας μένουν ``λίγες ώρες``.
Τους απαντάμε ότι μας μένει όσος χρόνος αποφασίσει το εξεγερμένο κομμάτι της κοινωνίας που δεν δέχεται τελεσίγραφα. Ότι όλους αυτούς που συμμετείχαν, συμμετέχουν και θα συνεχίσουν να το κάνουν σε εξεγερτικές πρακτικές, καλά θα κάνουν να τους σέβονται και να τους φοβούνται. Αυτούς ακριβώς, αυτές ακριβώς τις χιλιάδες των εξεγερμένων, των μαθητών, των εργατών, των ανέργων, των μεταναστών, των συντρόφων καλούμε σε διαρκή επαγρύπνηση στο χώρο του Πολυτεχνείου ενόψει της εξυφαινόμενης εισβολής.
- Καλούμε όλους και όλες σε μαζική παρουσία στο χώρο της κατάληψης του Πολυτεχνείου.
- Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση σήμερα, Κυριακή 21 Δεκέμβρη στις 9 μ.μ.
- Καλούμε αύριο Δευτέρα 22 Δεκέμβρη αυτοπεριφρουρούμενη συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης για τους φυλακισμένους της εξέγερσης, στις 6 μ.μ. στο χώρο της κατάληψης του Πολυτεχνείου.
Συνεχείς πληροφορίες για εισβολή της αστυνομίας στο χώρο του κατειλημμένου Πολυτεχνείου, σε συνδυασμό με τις στρατηγικές κινήσεις των ΜΑΤ την ώρα των συγκρούσεων, προέλεγαν το προφανές. Η αστυνομία σχεδιάζει να εφορμήσει στην κατάληψη. Παρακάμπτοντας την πρυτανεία, και προσφέροντας τη ``γη και το νερό`` του Πολυτεχνείου στην εισαγγελία, την αστυνομία και το υπουργείο εσωτερικών, διαμήνυσαν έμμεσα αλλά με σαφήνεια, με απειλές και εκβιασμούς, ότι μας μένουν ``λίγες ώρες``.
Τους απαντάμε ότι μας μένει όσος χρόνος αποφασίσει το εξεγερμένο κομμάτι της κοινωνίας που δεν δέχεται τελεσίγραφα. Ότι όλους αυτούς που συμμετείχαν, συμμετέχουν και θα συνεχίσουν να το κάνουν σε εξεγερτικές πρακτικές, καλά θα κάνουν να τους σέβονται και να τους φοβούνται. Αυτούς ακριβώς, αυτές ακριβώς τις χιλιάδες των εξεγερμένων, των μαθητών, των εργατών, των ανέργων, των μεταναστών, των συντρόφων καλούμε σε διαρκή επαγρύπνηση στο χώρο του Πολυτεχνείου ενόψει της εξυφαινόμενης εισβολής.
- Καλούμε όλους και όλες σε μαζική παρουσία στο χώρο της κατάληψης του Πολυτεχνείου.
- Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση σήμερα, Κυριακή 21 Δεκέμβρη στις 9 μ.μ.
- Καλούμε αύριο Δευτέρα 22 Δεκέμβρη αυτοπεριφρουρούμενη συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης για τους φυλακισμένους της εξέγερσης, στις 6 μ.μ. στο χώρο της κατάληψης του Πολυτεχνείου.
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ
ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΡΟΝΥΧΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ!
Κατάληψη Πολυτεχνείου
21/12/08
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008
Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008
ΣΑΒΒΑΤΟ 20/12: ΗΜΕΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Δυο εβδομάδες μετά την κρατική δολοφονία του συντρόφου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ο αγώνας στους δρόμους της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης συνεχίζεται.
Σχολές, δημόσια κτίρια και σχολεία τελούν υπό κατάληψη, ενώ κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, συμπλοκές με τους ένστολους φρουρούς της τάξης εκδηλώνονται στους δρόμους καθημερινά, σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Μέχρι την Τετάρτη 17/12, στις φυλακές της χώρας έχουν οδηγηθεί αιχμάλωτοι 16 συλληφθέντες των εξεγερτικών γεγονότων του Δεκέμβρη αντιμετωπίζοντας βαρύτατες κατηγορίες ενώ 4 από αυτούς διώκονται με βάση τον τρομονόμο. Σε ολόκληρη τη χώρα έχουν πραγματοποιηθεί εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις. Μόνο στην Αθήνα οι συλληφθέντες έφτασαν τους 184, ενώ περισσότεροι από 30 μετανάστες έχουν προφυλακιστεί.
Τα γεγονότα που ξέσπασαν αμέσως μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ξεσήκωσαν ένα κύμα παγκόσμιας κινητοποίησης στη μνήμη του, και σε αλληλεγγύη εξεγερμένους που μάχονται στους δρόμους εμπνέοντας την αντεπίθεση στον ολοκληρωτισμό της δημοκρατίας. Συγκεντρώσεις, πορείες, συμβολικές επιθέσεις σε ελληνικά προξενεία αλλά και συγκρούσεις με την αστυνομία, έχουν πραγματοποιηθεί σε πόλεις της Κύπρου, της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Δανίας, της Ολλανδίας, της Μ. Βρετανίας, του Μεξικού, του Βέλγιου, των ΗΠΑ, της Τουρκίας, στην Ιρλανδία, την Ελβετία, την Κροατία, την Αυστραλία, την Σλοβακία, τη Ρωσία, τη Βουλγαρία, την Ιταλία, την Γαλλία, την Πολωνία, την Αργεντινή, τη Χιλή, τον Καναδά, την Ουρουγουάη, την Αυστρία, τη Ν. Ζηλανδία, την Πορτογαλία, το Λουξεμβούργο, τη Σεούλ, την Χώρα των Βάσκων και αλλού.
Συνεχίζουμε την κατάληψη του Πολυτεχνείου που ξεκίνησε το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη δημιουργώντας έναν χώρο για κάθε αγωνιζόμενο και ακόμα μία σταθερή εστία αντίστασης μέσα στην πόλη της Αθήνας.
Ύστερα από απόφαση της συνέλευσης του κατειλημμένου Πολυτεχνείου το Σάββατο 13/12, καλέσαμε σε παγκόσμια δράση ενάντια στην κρατική τρομοκρατία, το Σάββατο 20/12. Γιατί δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε. Γιατί η δολοφονική βία του κράτους και των αφεντικών ενάντια σε εκείνους που αγωνίζονται, δεν είναι ένα τοπικό φαινόμενο αλλά μια παγκόσμια ασφυκτική πραγματικότητα. Γιατί η μηδενική ανοχή και η κατασταλτική τρομοκρατία, η μισθωτή σκλαβιά, η φτώχεια και οι κοινωνικοί αποκλεισμοί, η εκμετάλλευση, η καταπίεση και ο κοινωνικός έλεγχος δεν έχουν σύνορα, αλλά ούτε και ο αγώνας για την ελευθερία.
Η εξέγερση που φώτισε με τις φλόγες της τον άθλιο αυτό κόσμο συνεχίζεται!
Άμεση απελευθέρωση όλων των προφυλακισθέντων!
Αλληλεγγύη σε κάθε διωκόμενο!
Αλληλεγγύη με όλους και όλες ανά τον κόσμο που με κάθε μέσο μεταφέρουν το μήνυμα της εξέγερσης παντού!
Συγκέντρωση στον τόπο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου,
Σάββατο 20/12, 9 μ.μ.
Κατάληψη Πολυτεχνείου
Σχολές, δημόσια κτίρια και σχολεία τελούν υπό κατάληψη, ενώ κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, συμπλοκές με τους ένστολους φρουρούς της τάξης εκδηλώνονται στους δρόμους καθημερινά, σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Μέχρι την Τετάρτη 17/12, στις φυλακές της χώρας έχουν οδηγηθεί αιχμάλωτοι 16 συλληφθέντες των εξεγερτικών γεγονότων του Δεκέμβρη αντιμετωπίζοντας βαρύτατες κατηγορίες ενώ 4 από αυτούς διώκονται με βάση τον τρομονόμο. Σε ολόκληρη τη χώρα έχουν πραγματοποιηθεί εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις. Μόνο στην Αθήνα οι συλληφθέντες έφτασαν τους 184, ενώ περισσότεροι από 30 μετανάστες έχουν προφυλακιστεί.
Τα γεγονότα που ξέσπασαν αμέσως μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ξεσήκωσαν ένα κύμα παγκόσμιας κινητοποίησης στη μνήμη του, και σε αλληλεγγύη εξεγερμένους που μάχονται στους δρόμους εμπνέοντας την αντεπίθεση στον ολοκληρωτισμό της δημοκρατίας. Συγκεντρώσεις, πορείες, συμβολικές επιθέσεις σε ελληνικά προξενεία αλλά και συγκρούσεις με την αστυνομία, έχουν πραγματοποιηθεί σε πόλεις της Κύπρου, της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Δανίας, της Ολλανδίας, της Μ. Βρετανίας, του Μεξικού, του Βέλγιου, των ΗΠΑ, της Τουρκίας, στην Ιρλανδία, την Ελβετία, την Κροατία, την Αυστραλία, την Σλοβακία, τη Ρωσία, τη Βουλγαρία, την Ιταλία, την Γαλλία, την Πολωνία, την Αργεντινή, τη Χιλή, τον Καναδά, την Ουρουγουάη, την Αυστρία, τη Ν. Ζηλανδία, την Πορτογαλία, το Λουξεμβούργο, τη Σεούλ, την Χώρα των Βάσκων και αλλού.
Συνεχίζουμε την κατάληψη του Πολυτεχνείου που ξεκίνησε το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη δημιουργώντας έναν χώρο για κάθε αγωνιζόμενο και ακόμα μία σταθερή εστία αντίστασης μέσα στην πόλη της Αθήνας.
Ύστερα από απόφαση της συνέλευσης του κατειλημμένου Πολυτεχνείου το Σάββατο 13/12, καλέσαμε σε παγκόσμια δράση ενάντια στην κρατική τρομοκρατία, το Σάββατο 20/12. Γιατί δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε. Γιατί η δολοφονική βία του κράτους και των αφεντικών ενάντια σε εκείνους που αγωνίζονται, δεν είναι ένα τοπικό φαινόμενο αλλά μια παγκόσμια ασφυκτική πραγματικότητα. Γιατί η μηδενική ανοχή και η κατασταλτική τρομοκρατία, η μισθωτή σκλαβιά, η φτώχεια και οι κοινωνικοί αποκλεισμοί, η εκμετάλλευση, η καταπίεση και ο κοινωνικός έλεγχος δεν έχουν σύνορα, αλλά ούτε και ο αγώνας για την ελευθερία.
Η εξέγερση που φώτισε με τις φλόγες της τον άθλιο αυτό κόσμο συνεχίζεται!
Άμεση απελευθέρωση όλων των προφυλακισθέντων!
Αλληλεγγύη σε κάθε διωκόμενο!
Αλληλεγγύη με όλους και όλες ανά τον κόσμο που με κάθε μέσο μεταφέρουν το μήνυμα της εξέγερσης παντού!
Συγκέντρωση στον τόπο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου,
Σάββατο 20/12, 9 μ.μ.
Κατάληψη Πολυτεχνείου
SATURDAY 20/12 GLOBAL DAY OF ACTION AGAINST STATE TERRORISM
Two weeks after the state murder of comrade Alexandros Grigoropoulos, the social and class counter-attack continues.
University facilities and public buildings remain occupied, whilst mobilisations, demonstrations and confrontations with the uniformed guardians of order continue to take place on the streets, throughout Greece, on a daily basis.
Up until Wednesday 17 December, 16 of those arrested during the rebellious events of December have been imprisoned facing grave charges and 4 of them are persecuted according the "anti"terrorist law. Hundreds of people have been arrested all over the country. In Athens alone 184 people have been arrested, whilst more than 30 immigrants are being detained.
The events that took place following the murder of Alexandros Grigoropoulos started a wave of worldwide mobilisations in his memory and in solidarity with those rebels fighting in the streets against democratic totalitarianism. Gatherings, marches, symbolic attacks on Greek consulates, as well as confrontations with the police, have taken place in cities across Cyprus, Germany, Spain, Denmark, the Netherlands, the United Kingdom, Mexico, Belgium, the United States of America, Turkey, Ireland, Switzerland, Croatia, Australia, Russia, Bulgaria, Italy, France, Poland, Argentina, Chile, Canada, Uruguay, Austria, New Zealand, Portugal, South Korea, Basque Country and elsewhere.
We continue the occupation of the Athens Polytechnic School that started on the evening of December 6th, creating a space for everyone involved in the struggle and providing a steady point of resistance within the city of Athens.
Following a collective decision of the occupied Polytechnic’s general assembly on Saturday 13/12, we called for global actions against state terrorism on Saturday 20/12. Because we do not forget and we do not forgive. Because the use of murderous violence by the state and bosses against those that struggle is not a localized phenomenon but rather a universal suffocating reality. Because zero tolerance and repressive terrorism, wage slavery, poverty and social exclusion, exploitation, oppression and social control are not constrained by borders – but neither is the struggle for freedom.
The rebellion that lit up this miserable world with its flames, continues!
Immediate release of all who are being detained by the police.
Solidarity with everyone facing persecution.
Solidarity with everyone around the world who uses any means to spread the message of rebellion!
Gathering at the site of Alexis Grigoropoulos’ murder.
Saturday 20/12, 9pm.
The Occupation of the Polytechnic University in Athens
University facilities and public buildings remain occupied, whilst mobilisations, demonstrations and confrontations with the uniformed guardians of order continue to take place on the streets, throughout Greece, on a daily basis.
Up until Wednesday 17 December, 16 of those arrested during the rebellious events of December have been imprisoned facing grave charges and 4 of them are persecuted according the "anti"terrorist law. Hundreds of people have been arrested all over the country. In Athens alone 184 people have been arrested, whilst more than 30 immigrants are being detained.
The events that took place following the murder of Alexandros Grigoropoulos started a wave of worldwide mobilisations in his memory and in solidarity with those rebels fighting in the streets against democratic totalitarianism. Gatherings, marches, symbolic attacks on Greek consulates, as well as confrontations with the police, have taken place in cities across Cyprus, Germany, Spain, Denmark, the Netherlands, the United Kingdom, Mexico, Belgium, the United States of America, Turkey, Ireland, Switzerland, Croatia, Australia, Russia, Bulgaria, Italy, France, Poland, Argentina, Chile, Canada, Uruguay, Austria, New Zealand, Portugal, South Korea, Basque Country and elsewhere.
We continue the occupation of the Athens Polytechnic School that started on the evening of December 6th, creating a space for everyone involved in the struggle and providing a steady point of resistance within the city of Athens.
Following a collective decision of the occupied Polytechnic’s general assembly on Saturday 13/12, we called for global actions against state terrorism on Saturday 20/12. Because we do not forget and we do not forgive. Because the use of murderous violence by the state and bosses against those that struggle is not a localized phenomenon but rather a universal suffocating reality. Because zero tolerance and repressive terrorism, wage slavery, poverty and social exclusion, exploitation, oppression and social control are not constrained by borders – but neither is the struggle for freedom.
The rebellion that lit up this miserable world with its flames, continues!
Immediate release of all who are being detained by the police.
Solidarity with everyone facing persecution.
Solidarity with everyone around the world who uses any means to spread the message of rebellion!
Gathering at the site of Alexis Grigoropoulos’ murder.
Saturday 20/12, 9pm.
The Occupation of the Polytechnic University in Athens
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
